یائل مارتینِس. خودنگاره به‌همراه دخترم ایتسل. گرّرو، مکزیک، 2013
صندوق یوجین اسمیت[1] به یاد و گرامی‌داشت میراث عکاس شناخته‌شده ویلیام یوجین اسمیت، از سال 1979 با هدف کشف و تشویق عکاسان مستند مستقل پا به عرصه گذشت. این صندوق در سی سال اولیه‌ی فعالیتش، 303 عکاس منتخب را که در پی کمک برای به سرانجام رساندن پروژه‌های بزرگ‌شان بوده‌اند، کمک کرده است. در میان آنها، 32 برنده از چهارده کشور مختلف بوده‌اند.
رویکرد شرکت‌کنندگان در این رقابت بایستی مطابق استانداردهای کاری اسمیت باشد: «من یک بدبین مهربانم. اما باور دارم که از امیدوارترین عکاسان نیز هستم. تلاش کرده‌ام که روی حقیقت تعصب داشته باشم. برای رسیدن به این آرزو، عرق‌های زیادی ریخته‌ام. اما به تلاشش می‌ارزید.»
اخیراً برندگان جایزه صندوق یوجین اسمیت 2019 اعلام شدند. در ادامه نگاهی داریم به آثار برندگان این جایزه.
یائل مارتینِس. تانیا فرناندز، که اعضاء خانواده‌اش را از دست داده، در اتاق خوابش، گرّرو، مکزیک، 2019
یائل مارتینس. جست‌وجوگران اِل‌فُرته در حال یافتن قبور. سینانُئا، مکزیک، 2018.بر اساس گزارش کمیسیون ملی حقوق بشر مکزیک، از سال 2007 بیش از 1300 قبر مخفی کشف شده است. گروهی از خبرنگاران مدعی هستند که تعداد رسمی اعلام شده از سوی دولت بسیار کمتر از میزان واقعی است. گروه جست‌وجوگران اِل‌فُرته در پی تقاضا برای آزادی اطلاعات، گفته‌اند که بین سال‌های 2006 تا 2016 حداقل 1978 قبر مخفی کشف شده است.
یائل مارتینس، برندهی جایزه‌ی صندوق یوجین اسمیت 2019
یائل مارتینس[2] در مجموعه‌ی خانه‌ای که خونریزی می‌کند[3] نگاهی دارد به معضل همه‌گیرِ مفقودشدن هزاران شهروند مکزیکی به‌علت جرایم سازمان‌یافته و تجارت مواد مخدر. این افراد گم‌شده غالباً مرده تلقی می‌شوند.
صندوق یوجین اسمیت در چهلمین سالگرد تأسیسش، به مارتینز کمک می‌کند تا فصل آخر پروژه‌ی طولانی‌مدتش را به سرانجام برساند. او در این پروژه از آن دسته از همسران و مادرانی عکاسی می‌کند که برای یافتن سرنوشت عزیزان‌شان تمامی جنبه‌های اجتماعی، فرهنگی و ساختارهای سیاسی مکزیک را زیر سؤال می‌برند. هدف نهایی او، تهیه‌ی یک کار منسجم و کامل است که مسیری تاریخی و واقعی برای مواجهه با خشونتی پیش نهد که جوامع را هم از نظر فیزیکی و هم عاطفی می‌شکند.
مارتینس گفته است: «دریافت این جایزه‌ی مهم دستاورد بزرگی برای من است، اما همچنین مسئولیت بالایی به همراه دارد. با این کمک‌هزینه می‌توانم صدای همه‌ی آن مادران و خانواده‌هایی باشم که جست‌وجو برای یافتن عزیزان‌شان را ادامه می‌دهند.»
شان دِیوی. از مجموعه‌ی «در جست‌وجوی آلیس»
شان دِیوی. مارتا در خانه، 2017. از مجموعه‌ی مارتا (عکس‌های دِیوی از دخترخوانده‌ی نوجوانش مارتا)
شان
دِیوی، برندهی کمک‌هزینه‌ی صندوق یوجین اسمیت 2019
شان دِیوی[4] برندهی 5000 دلار از صندوق کمک‌هزینه‌ی یوجین اسمیت برای پروژه‌ی ادامه‌دارش شده است. تمرکز پروژه‌ی بلندمدت فقر ذهن[5] روی هزینه‌های مالی ناشی از وضع بد اقتصادی دولت است که زندگی زنان و کودکان در پهنای بریتانیا را با خطر مواجه کرده.
سازمان
نیویورک‌سیتی سالت، برندهی جایزه‌ی هاوارد چَپنیک 2019
جایزه‌ی 5000 دلاری امسال هاوارد چَپنیک به الیسیا هَنسن[6]، مؤسس نیویورک‌سیتی سالت[7] تعلق گرفت. نیویورک‌سیتی سالت سازمانی است که فرصت‌هایی در حوزه‌ی هنرهای تصویری و امکان ورود به دانشگاه برای جوانان محروم نیویروکی فراهم می‌کند. این جایزه از سال 1996، به کسانی تعلق می‌گیرد که در زمینه‌های کمک‌رسانی به عکاسی خبری فعالیت دارند، از جمله ویرایش تصویر، پژوهش، آموزش و مدیریت. نیویورک‌سیتی سالت برای بیش از یک دهه است که از طریق تلفیق آموزش عکاسی حرفه‌ای، تدریس فردبه‌فرد، کارگاه‌های آماده‌سازی برای کالج و مشاوره‌ی شغلی، دانش‌آموزان را آماده می‌کند.
گروهبان بایو، لاگُس از نیروهای دانشکده افسری، نیجریه، 2018
فاواز اُیِدِجی. افسر ارشد افسر دون‌پایه‌تر را کول کرده است، لاگُس، نیجریه، 2018
فاواز
اُیِدِجی، برندهی جایزه‌ی دانشجویی صندوق یوجین اسمیت 2019
فاواز اُیِدِجی[8] نیجریایی، که اخیراً از کالج تکنولوژی یابا فارغ‌التحصیل شده و در حال حاضر دوره‌ی B.A.E در رشته‌ی آموزش تاریخ را در دانشگاه لاگُس می‌گذراند، موفق به دریافت جایزه‌ی دانشجویی 4000 دلاری صندوق یوجین اسمیت برای پروژه‌اش با عنوان Yours in Arms شده است. این پروژه بررسی می‌کند که چطور تغییر زمان، شرایط ناپایدار زندگی و تصمیمات حکومتی، به‌مرور بر زندگی و آینده‌ی دانشجویان دانشکده‌ی افسری در نیجریه تأثیر می‌گذارد.
مت آیک. مگاچرچ (ابَرکلیسا)، بیرمینگم، الاباما، 2015
مت آیک. جمع کردن سگ‌ها، الاباما، 2012
مت آیک، فینالیست لیونی‌ین 2019
پروژه‌ی پیوند پنهان[9] مت آیک[10] مقاله‌عکس‌هایی در چهاربخش هستند که یک بازه‌ی زمانی حدوداً 15 ساله را طی می‌کنند. در این پروژه، آیک در پی «زنجیره‌ی ایجاد پیوند میان آمریکایی‌ها در دوران افزایش قطبی‌سازی‌ها» است.
این جایزه‌ی 2500 دلاری با حمایت بنیاد فیلیپ و ایدیت لیونی‌ین به آن دسته از فینالیست‌های جایزه‌ی یوجین اسمیت تعلق می‌گیرد که کارهاشان از سوی داوران «استثنایی و شایسته‌ی تقدیر» تلقی شده‌اند.
نادیا شیرا کوئن. کمپ اِل تمپُرال منونیت، کامپِچه، مکزیک، 2018بچه‌های خانواده‌ی هَم، قوم‌وخویش‌شان را در یکی از پناهگاه‌های کمپ اِل تمپُرال منونیت ملاقات می‌کنند. خانواده‌های منونیتی می‌توانند بین هشت تا پانزده فرزند داشته باشند و معمولاً با هم رابطه‌ای صمیمی دارند.
نادیا شیرا کوئن. کمپ اِل تمپُرال منونیت، مکزیک، 2018خانواده‌ی هَم یک خوک 250 کیلویی را در خانه سلاخی می‌کنند. آنها این کار را تنها یک یا دو بار در سال انجام می‌دهند. بخشی از گوشت را می‌فروشند، بخشی را برای خانواده کنار می‌گذارند، و باقی را منجمد می‌کنند که برای حداقل سه ماه باقی می‌ماند. منونیت‌ها باور دارند که وقتی خوک‌ها در ماه کوچک[11] سلاخی شوند، گوشت خشک‌تر و لذا برای قصابی راحت‌تر است.
نادیا شیرا کوئن، فینالیست لیونی‌ین 2019
نادیا شیرا کوئن[12] در مجموعه‌ی عسل خدا[13] مهاجرت گسترده‌ی فرقه‌ی مسیحی منونیت[14] به آمریکای لاتین را مستند و تأثیرات محیطی، بهداشت و مسائل عدالت اجتماعی را پیگیری کرده است.
منبع : سایت عکاسی